Zelden wandel ik ,

én zonder doel én door de natuur.

Maar toen dat door de liefde toch gebeurde werd ik geraakt .

Ik zag de wonderlijkste combinaties van fiere krachtige

bomen met her en der horizontale schots en 

scheef liggende gevelde bomen en takken .

Wat me daarna al fotograferend raakte was het gevoel van bescherming . 

Het lijkt of het dode bos omhelst wordt door het levende bos . 

De bomen die als een soort wachters om hun

gesneuvelde vrienden staan.

 

Geveld door storm of ziekte liggend tussen hun 

gezonde vrienden en familie  .

In  stukken, soms in hun geheel en

soms in practische stukken gecoupeerd en achtergelaten door de mens . 

Maar , in mijn ogen, altijd liefdevol omringd en beschut .

 

Ik weet heus wel dat het natuurlijke afbraak proces van de natuur 

in dit geval een stuk minder romantisch is dan ik schets hierboven maar toch

werd ik , als niet natuurliefhebbende bos wandelaar, 

geraakt door de vanzelfsprekendheid van bescherming die ik ervaarde 

tijdens deze wandelingen .

 

Eenmaal geprint in stevig zwart wit was er een onstuitbare drang 

om kleur toe te voegen in de beelden ..

Maar dan wel alles behalve ‘kloppende’ kleuren . 

Het was fijn om deze beelden iets magisch te geven wat 

uiteindelijk ook heel vertrouwd aanvoelt .